หมวดหมู่: กีฬา

กีฬายกน้ำหนักในไทยนั้นมีผู้เล่นเพียงไม่กี่คน ส่วนใหญ่ผู้ที่เล่นกีฬาชนิดนี้ก็เพื่อไปแข่งขัน มิใช่กีฬาที่คนทั่วไปนิยมเล่นเท่าไรนัก แต่ถึงอย่างไรก็ตามกีฬายกน้ำหนักเป็นที่สนใจของชาวไทยมาก เมื่อถึงช่วงฤดูการแข่งขันเอเชียนเกมส์หรือโอลิมปิกเกมส์ เพราะคนไทยต่างคาดหวังกันว่านักกีฬายกน้ำหนักไทยจะต้องคว้ารางวัลมาได้ไม่มากก็น้อย ซึ่งส่วนใหญ่นักกีฬายกน้ำหนักไทยก็ไม่เคยทำให้คนไทยผิดหวัง

ในสมัยก่อนมนุษย์เราใช้การยกน้ำหนักเป็นการวัดความแข็งแรงของร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นการยกถุงทราย การยกหิน การยกเหล็ก การยกกระสอบข้าว การแบกสัตว์แบกสิ่งของต่างๆ โดยสิ่งของที่ใช้ในการแบกหรือยกจะแตกต่างกันไปตามยุคสมัย และตามแต่ละท้องถิ่น จนได้มีการเผยแพร่และพัฒนาการยกน้ำหนักมาเป็นกีฬาชนิดหนึ่ง ที่มีการแข่งขันระดับภูมิภาค ระดับประเทศ

การยกน้ำหนักไม่มีปีที่เกิดขึ้นอย่างแน่ชัด แต่การแข่งขันกีฬายกน้ำหนักเกิดขึ้นครั้งแรกเมื่อปี ค. ศ.1896 ที่กรุงเอเธนส์ ประเทศกรีซ และได้มีการเปลี่ยนอุปกรณ์ที่ใช้ในกีฬายกน้ำหนักมาเป็นบาร์เบลครั้งแรกในแถบยุโรปตะวันตก ประมาณช่วงศตวรรษที่ 19 ในยุโรปตะวันตก ต่อมาปี ค. ศ.1920 กีฬายกน้ำหนักได้ถูกบรรจุเข้าในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก และได้เปลี่ยนกฎเกณฑ์กติกาในการแข่งขัน โดยให้กีฬายกน้ำหนักอยู่ภายใต้การดูแลสหพันธ์ยกน้ำหนักนานาชาติ 

ในปัจจุบันมีท่าที่ใช้ในการแข่งขันยกน้ำหนักทั้งหมด 2 ท่า คือ

ท่าสแนทซ์ (The two hands of Snatch)

ในการยกท่าสแนทซ์ นักกีฬายกน้ำหนักจะต้องใช้มือทั้ง 2 ข้างในการจับบาร์ แล้วดึงหรือยกขึ้นเป็นจังหวะ โดยที่แขนทั้งสองต้องเหยียดตรงยกขึ้นเหนือศีรษะ ในขณะที่กำลังจะยกบาร์เบลขึ้นนักกีฬาจะย่อเข่าหรือแยกเท้าเพื่อทรงตัวและรับน้ำหนักของบาร์เบลก็ได้ หลังจากนั้นเก็บเท้าให้อยู่ในแนวเดียวกับลำตัวและบาร์เบล และอยู่ในท่าที่นิ่ง 

–ท่าคลีนแอนด์เจอร์ด (The two hands of clean and Jerk)

ในการยกท่าคลีนแอนด์เจอร์ดจะเป็นการยก 2 แบบ ในท่าเดียวกัน

ท่าคลีน คือ ท่าที่นักกีฬายกน้ำหนักจะต้องใช้มือทั้งสองข้างจับบาร์ แล้วดึงหรือยกขึ้นเป็นจังหวะเดียว ให้บาร์เบลขึ้นไปพักที่แนวไหล่ หลังจากนั้นจึงยืนขึ้น แล้วอยู่ในท่านิ่งเพื่อเตรียมทำท่าเจอร์คต่อไป

ท่าเจอร์ค คือ ท่าที่นักกีฬายกน้ำหนักจะต้องดันบาร์เบลด้วยการเหยียดแขนให้เป็นจังหวะเดียว โดยนักกีฬาอาจจะย่อเข่าแล้ว สปริงข้อเท้าขึ้นเพื่อส่งแรงในการดันบาร์เบลให้ขึ้นไปอยู่เหนือศีรษะ หลังจากนั้นเก็บเท้าให้อยู่ในแนวเดียวกับลำตัวและบาร์เบล และอยู่ในท่าที่นิ่ง

วิธีการแข่งขันกีฬายกน้ำหนัก

มีการแข่งยกน้ำหนัก 2 ท่า คือ ท่าสแนทซ์ และท่าคลีนแอนด์เจอร์ด โดยเริ่มแข่งท่าสแนทซ์ก่อน นักกีฬามีสิทธิ์ยกน้ำหนักไม่เกิน 3 ครั้ง เมื่อยกเสร็จจะมีเวลาพัก 5 นาที หลังจากนั้นจะเริ่มแข่งท่าคลีนแอนด์เจอร์ดต่อ นักกีฬามีสิทธิ์ยกน้ำหนักไม่เกิน 3 ครั้ง เมื่อแข่งเสร็จแล้วจะทำการคำนวณคะแนนเพื่อจัดอันดับการได้รับรางวัล ซึ่งจะมีการจัดอันดับแค่ 1-3 เท่านั้น อันดับที่ 1 ได้เหรียญทอง อันดับที่ 2 ได้เหรียญเงิน และอันดับที่ 3 ได้เหรียญทองแดง

แม้กีฬายกน้ำหนักจะไม่ใช่กีฬาที่คนทั่วไปนิยมเล่นกัน แต่ก็ยังมีนักกีฬายกน้ำหนักบางส่วนที่ฝึกฝนการยกน้ำหนักสำหรับการไปแข่งขันในระดับต่างๆ ซึ่งนอกจากจะเป็นการสร้างชื่อเสียงให้แก่ตัวนักกีฬาแล้วยังสร้างความภูมิใจแก่คนไทยอีกด้วย ในการแข่งยกน้ำหนักจะมีการกำหนดรุ่น ได้แก่

-รุ่นมาตรฐานประเภทชายมี 8 รุ่น ดังนี้

1.รุ่นน้ำหนัก 56 กิโลกรัม

2.รุ่นน้ำหนัก 62 กิโลกรัม

3.รุ่นน้ำหนัก 69 กิโลกรัม

4.รุ่นน้ำหนัก 77 กิโลกรัม

5.รุ่นน้ำหนัก 85 กิโลกรัม

6.รุ่นน้ำหนัก 94 กิโลกรัม

7.รุ่นน้ำหนัก 105 กิโลกรัม

8.รุ่นน้ำหนักเกิน 105 กิโลกรัม  

-รุ่นมาตรฐานประเภทหญิงมี 7 รุ่น ดังนี้

1.รุ่นน้ำหนัก 48 กิโลกรัม

2.รุ่นน้ำหนัก 53 กิโลกรัม

3.รุ่นน้ำหนัก 58 กิโลกรัม

4.รุ่นน้ำหนัก 63 กิโลกรัม

5.รุ่นน้ำหนัก 69 กิโลกรัม

6รุ่นน้ำหนัก 75 กิโลกรัม

7.รุ่นน้ำหนักเกิน 75 กิโลกรัม

นักกีฬายกน้ำหนักที่จะเข้าแข่งขันในรุ่นใดก็ตามจะต้องมีน้ำหนักที่ไม่ต่ำกว่าหรือเกินกว่าจำนวนน้ำหนักที่กำหนดของรุ่นนั้น เช่น นักกีฬายกน้ำหนักที่เข้าแข่งขันรุ่น 77 กิโลกรัม ประเภทชาย จะต้องมีน้ำหนักตัวอยู่ที่ 69.1 – 77.0 กิโลกรัม

การตัดสินกีฬายกน้ำหนัก

1.กำหนดให้มีผู้ตัดสิน 3 คน ทำหน้าที่ให้คำตัดสินภายใต้การควบคุมของ คณะกรรมการควบคุมการแข่งขัน

2.เมื่อนักกีฬายกถึงท่าเสร็จสมบูรณ์ ผู้ตัดสินแต่ละคนจะวินิจฉัยให้คำตัดสินของตนเองอย่างใดอย่างหนึ่ง คือ

      – ก. ถ้าเห็นว่าถูกกติกา จะให้สัญญาณไฟ สีขาว

      – ข. ถ้าเห็นว่าผิดกติกา จะให้สัญญาณไฟ สีแดง

3. ถ้าผู้ตัดสินคนใด พิจารณาเห็นว่า ขณะนักกีฬากำลังทำการยกได้ทำผิดกติกาให้ตัดสินด้วยสัญญาณไฟสีแดงได้ทันที
4. สรุปคำตัดสิน ให้ใช้คะแนนเสียงส่วนใหญ่ของผู้ตัดสินทั้ง 3 คน

การจัดลำดับที่ของการแข่งขัน (ผลการแข่งขัน)

      เมื่อแข่งขันเสร้จให้จัดลำดับที่ของ ท่าสแนทซ์ ท่าคลีนแอนด์เจอร์ด และสถิติโอลิมปิคโตเติล ตามขั้นตอน ดังนี้

      – 1. ผู้ใดยกได้สถิติดีกว่าเป็นผู้ชนะ

      – 2. ถ้ายกได้สถิติเท่ากัน ใครน้ำหนักตัวน้อยกว่าเป็นผู้ชนะ

      – 3. ถ้าน้ำหนักตัวเท่ากันอีก ให้ดูว่าใครยกสถิติที่เท่ากันได้ก่อนเป็นผู้ชนะ ” กีฬายกน้ำหนักไม่มีเสมอครับ “

การยกท่าสแนทซ์ (SNATCH)

      ให้นักกีฬาใช้มือทั้ง 2 ข้าง จับคาน (บาร์) แล้วดึงหรือยกขึ้นเป็นจังหวะเดียวให้แขนทั้งสองเหยียดตรงขึ้นเหนือศรีษะ นักกีฬาอาจ จะแยกเท้าหรือย่อเข่าเพื่อการทรงตัวและรับน้ำหนักของบาร์เบลแล้วยืนขึ้นอยู่ในท่านิ่งให้เท้าทั้งสองข้างลำตัวและบาร์เบลอยู่ในแนว ดียวกันซึ่งถือเป็นท่าที่เสร็จสมบูรณ์

      ข้อที่ผิดกติกาบ่อยๆ เช่น

      – การดึงบาร์เบลจากท่าแขวน คือ ดึงบาร์เบลจากท่าแขวน คือ ดึงบาร์เบลขึ้นมาแล้วหยุดชะงักแล้วดึงต่อ (เป็นแบบ 2 จังหวะ)

      – หัวเข่าหรือก้นสัมผัสกับพื้น

      – หยุดชะงักระหว่างเหยียดแขน

      – ไม่เหยียดแขนสุด เมื่อยกได้สำเร็จ

      – วางบาร์เบลลงก่อน ได้รับสัญญาณจากผู้ตัดสิน

      – ปล่อยหรือทิ้งบาร์เบลลงด้านหลังของนักกีฬา

      – ปล่อยมือจากบาร์เบลขณะที่บาร์เบลอยู่เหนือระดับเอว ฯลฯ

ลำดับการเรียกนักกีฬาขึ้นยก

      เพื่อความสะดวกแก่เจ้าหน้าที่ใส่น้ำหนักเหล็ก จึงกำหนดให้ “กรรมการจัดลำดับการยก” ประกาศเรียกนักกีฬาที่ขอน้ำหนักของบาร์ เบล ที่มีน้ำหนักน้อยกว่าคนอื่นๆ ขึ้นยกก่อน เมื่อการแข่งขันดำเนินต่อๆ ไป จะปรากฎว่า น้ำหนักของบาร์เบลบนเวทีจะค่อยๆ เพิ่มขึ้น เรื่อยๆ

      สรุป คนที่ไม่ค่อยเก่ง ยกได้น้อยจะถูกเรียกขึ้นยกก่อน คนเก่งๆ ยกได้มากๆ จะถูกเรียกขึ้นยกตอนท้ายๆ แต่ละคนจะมีสิทธิ์ได้ยกคนละ 3 ครั้ง ของแต่ละท่า เคยปรากฎบ่อยๆ ว่าคนเก่งๆ ได้ยกเป็น คนสุดท้ายแต่ทำผิดกติกาฟาวล์ทั้ง 3 ครั้ง ก็ไม่ได้รับรางวัลอะไรเลย

การยกท่าคลีนแอนด์เจอร์ค(CLEAN & JERK)

      เป็นการยก 2 แบบ รวมอยู่เป็นท่าเดียวกัน

      การคลีน ให้นักกีฬาใช้มือทั้งสองข้างจับคาน (บาร์) แล้วดึงหรือยกขึ้นเป็นจังหวะเดียวให้บาร์เบลขึ้นไปพักที่แนวไหล่ แล้วยืนขึ้น อยู่ในท่านิ่งเพื่อทำท่าเจอร์คต่อไป

      การเจอร์ค คือการดันบาร์เบลด้วยการเหยียดแขนให้เป็นจังหวะเดียว ให้บาร์เบลขึ้นไปอยู่เหนือศรีษะ นักกีฬาอาจจะย่อเข่าแล้ว สปริงข้อเท้าเหยียดขึ้นเพื่อเป็นแรงส่งการดันบาร์เบล หลังจากนั้นค่อยๆ เก็บเท้าให้อยู่ในแนวเดียวกันกับลำตัวและบาร์เบล ซึ่งถือเป็นท่าเสร็จสมบูรณ์

      ข้อผิดกติกาบ่อยๆ เช่น

      – ดึงบาร์เบลจากท่าแขวน

      – ขณะคลีนข้อศอกสัมผัสกับเข่าหรือขา

      – ขณะคลีนเข่าหรือกันสัมผัสกับพื้น

      – จงใจเขย่าหรือสั่นบาร์เบลเพื่อประโยชน์ในการเจอร์ค

      – งอข้อศอกหรือเหยียดแขนระหว่างการยกยังไม่สำเร็จ

      – วางบาร์เบลลงก่อนได้รับสัญญาณจากผู้ตัดสิน

      – ปล่อยมือหรือทิ้งบาร์เบลลงด้านหลังของนักกีฬา

      – ปล่อยมือจากบาร์เบล ขณะที่บาร์เบลอยู่เหนือกว่าระดับเอว

การกำหนดเวลาให้ยกนักกีฬาแต่ละคนมีเวลา 1 นาที สำหรับการยก ถ้ายกติดต่อกัน จะมีเวลาเพิ่มเป็น 2 นาที ตั้งแต่ถูกเรียกจนยกบาร์เบลพ้นพื้น ถ้าหมด เวลาดังกล่าวแล้ว นักกีฬายังไม่ยกถือว่าผิดกติกา

 

สนับสนุนโดย  คาสิโนออนไลน์888

       หากใครที่เคยดูการแข่งขันฟุตบอลจะเห็นได้ว่าในการแข่งขันฟุตบอลนั้นบางทีนักฟุตบอลในสนามก็ถูกกรรมการไล่ออกจากสนามด้วยการแจกใบแดงหรือบางทีก็มีการตักเตือนวิธีการเล่นด้วยการแจกใบเหลืองคุณรู้หรือไม่ว่าระหว่างใบเหลืองและใบแดงนั้นมีความแตกต่างกันอย่างไรและมีอะไรตัดสินให้คณะกรรมการในสนามเรื่องที่จะให้ใบเหลือง หรือใบแดงกับนักกีฬาฟุตบอลคนนั้น ดังนั้นในบทความนี้เราจะมาดูข้อแตกต่างระหว่างใบเหลืองใบแดงและวิธีการหรือหลักการในการเลือกที่จะให้

         สำหรับใบเหลืองนั้นเป็นการที่กรรมการในสนามเห็นว่าการทำผิดกติกามารยาทในการเล่นฟุตบอลในสนามนั้นยังไม่รุนแรงมากนักยังสามารถที่จะตักเตือนว่ากล่าวได้แต่ในขณะเดียวกันการให้ใบเหลืองกับนักกีฬานั้น 1 คนจะได้รับใบเหลืองเพียงแค่ 1 ครั้งเท่านั้น

หากเมื่อใดก็ตามที่คุณได้รับใบเหลืองใบที่ 2 คุณจะต้องโทรออกจากสนามทันทีเพราะนั่นหมายถึงว่าคุณจะถูกเปลี่ยนจากใบเหลือง 2 ครั้งมันเป็นใบแดงและคุณจะไม่สามารถกลับมาเล่นในสนามได้อีกเลย

       สำหรับหลักการในการให้ใบเหลืองนั้นก็คือจะดูวิธีการเล่นว่านักกีฬาเนื้อมีการเล่นกันแรงมากแค่ไหน มีการทำผิดมารยาทการเล่นกีฬาฟุตบอลหรือไม่ซึ่งในขณะที่มีการแข่งขันฟุตบอลจะไม่มีการอนุญาตให้ถอดเสื้อรวมถึงไม่อนุญาตให้นักกีฬานั้นปะทะกันโดยตรงจะสามารถเล่นได้เฉพาะใช้เท้าในการเตะลูกฟุตบอลเท่านั้นหากมีการใช้มือหรือมีการพักคู่แข่งก็จะทำให้ได้รับใบเหลืองได้นั่นเอง

แต่ในขณะเดียวกันถ้าหากว่าเหตุการณ์ที่กล่าวมาข้างต้นนั้นรุนแรงเช่นนักกีฬาตั้งใจที่จะทำร้ายร่างกายเพื่อนไม่ว่าจะเป็นเพื่อนร่วมทีมหรือว่าคู่แข่งในสนามรวมถึงนักกีฬาแสดงกิริยาไม่เหมาะสมขณะที่อยู่ในสนามเช่นถ่มน้ำลายใส่คนอื่นหรือชกต่อยคนอื่นรวมถึงการแกล้งล้มหรือสกัดขาให้คู่ต่อสู้ล้มลง 

             รวมถึงตั้งใจทำทุกวิถีทางให้คู่ต่อสู้นั้นได้รับบาดเจ็บหรืออันตรายกรรมการในสนามสามารถที่จะพิจารณาให้ใบแดงได้เลยโดยที่ไม่จำเป็นต้องให้ใบเหลืองและถ้าหากคุณได้รับใบแดงเมื่อไหร่แล้วเราก็คุณจะไม่สามารถกลับมาลงเล่นในการแข่งขันในครั้งนั้นได้อีกเลยโดยถือว่าการกระทำที่ได้รับใบแดงนั้น

คือการกระทำที่รุนแรงที่คณะกรรมการไม่สามารถอภัยให้ได้ในการแข่งขันครั้งนั้น  และในขณะเดียวกันถ้าหากทำความผิดไม่ร้ายแรงแต่เมื่อมีการตักเตือนด้วยการให้ใบเหลืองไป 1 ครั้งแล้วยังคงทำความผิดเหมือนเดิม  กรรมการในสนามก็สามารถให้จะพิจารณาให้ใบหนึ่งซ้ำอีกครั้งหนึ่งเพื่อเปลี่ยนเป็นใบแดงและให้นักกีฬาคนนั้นออกจากสนามได้เลย 

          และนี่คือหลักการแบบง่ายๆในการที่กรรมการในสนามจะพิจารณาออกมาว่านักกีฬาคนไหนสมควรที่จะได้ใบเหลืองหรือนักกีฬาคนไหนสมควรที่จะได้ใบแดงโดยทุกครั้งจะต้องมีผลของการกระทำในสนามซึ่งเวลาที่นักกีฬาลงเล่นในสนามนั้นไม่ใช่เพียงแค่กรรมการเท่านั้นที่จะเห็นว่าคุณทำอะไรลงไปบ้าง

เพราะผู้ชมบริเวณขอบสนามก็จะเฝ้ามองการกระทำของคุณอยู่เช่นเดียวกันและกฎการให้ใบเหลืองใบแดงนั้นก็เป็นกฎที่ตั้งขึ้นมาเพื่อที่การแข่งขันฟุตบอลในครั้งนั้นจะได้มีการเล่นกันอย่างเป็นระบบเป็นระเบียบและไม่เกิดอันตรายต่อผู้เล่นในสนามนั้นเอง

 

ได้รับการสนับสนุนโดย  สถิติหวยลาวออกวันพระ

การวิ่งนั้นเป็นการออกกำลังกายอย่างหนึ่งที่คนส่วนใหญ่นิยม เพราะไม่จำเป็นต้องใช้อุปกรณ์อะไรมาก แถมยังสามารถเล่นกีฬาชนิดนี้ได้โดยไม่ต้องรอใคร เพราะไม่ต้องใช้ผู้เล่นเหมือนกีฬาแบบทีม การวิ่งเป็นสิ่งที่ทุกคนต้องเคยเรียนรู้กันมาตั้งแต่เด็ก ไม่ว่าจะเป็นการวิ่งเล่นไล่จับกับพ่อแม่ กับเพื่อน วิ่งในวิชาพละ หรือแม้กระทั่งวิ่งออกกำลังกาย 

แล้วรู้หรือไม่ว่าการวิ่งแม้จะดูเหมือนง่าย ไม่ต้องใช้ทักษะหรืออุปกรณ์อะไรมาก แต่ที่จริงแล้วการวิ่งนั้นจะต้องมีวิธีการ ลักษณะท่าทางในการวิ่งที่ถูกต้อง เพราะถ้าวิ่งผิดท่าผิดวิธีก็อาจทำให้เกิดการบาดเจ็บของร่างกายได้ และถ้าเรามีพื้นฐานวิ่งที่ดีเราจะสามารถนำทักษะการวิ่งไปใช้ในการเล่นกีฬาอย่างอื่นได้อีกหลายชนิดเลย เพราะการวิ่งเป็นพื้นฐานของกีฬาหลายชนิด ไม่ว่าจะเป็น ฟุตบอล ฟุตซอล บาสเก็ตบอล เทนนิส แบดมินตัน เทเบิลเทนนิส แชร์บอล วอลเล่บอล เป็นต้น 

ลักษณะการวิ่งที่ดีมีอย่างไรบ้าง 

1. การหายใจ

ขณะที่วิ่งควรหายใจอย่างเป็นธรรมชาติ หากเมื่อไรที่หายใจไม่ทันแสดงว่า การวิ่งของเราเร็วเกินไป จะต้องชะลอความเร็วในการวิ่งลง เวลาวิ่งให้พยายามกำหนดการหายใจอยู่เสมอว่า เวลาหายใจเข้าพุงป่อง เวลาหายใจออกพุงยุบ เพื่อที่เวลาวิ่งนานๆจะได้ไม่มีอากรจุกเสียดชายโครง 

2. การเลือกชุดวิ่ง

ควรเลือกชุดวิ่งที่มีน้ำหนักเบา ระบายอากาศ ระบายความร้อนได้ดี สบายผิวหนัง ไม่ควรเลือกชุดวิ่งที่มีตะเข็บแข็งๆ ไม่ควร ใส่ชุดที่รัดแน่นเกินไป

3. การจัดมือ

ไม่กำมือแน่นหรือหลวมจนเกินไป ให้แขนผ่านลำตัว ไม่เหวี่ยงแขนเร็วหรือแรงจนเกินไป 

4. รองเท้า

ควรเลือกรองเท้าสำหรับวิ่งเท่านั้น เพื่อรองรับแรงกระแทกและน้ำหนักตัว ไม่ควรเลือกไซส์หลวมหรือเล็กจนเกินไป 

5. การก้าวเท้า

ไม่ต้องก้าวเท้าให้ยาวมาก ลงน้ำหนักเท้าเบาๆ ไม่ควรโน้มตัวไปด้านใดด้านหนึ่งมากเกินไป วิ่งให้ผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติที่สุด

เมื่อเราสามารถจัดท่าทางการวิ่งให้ถูกต้อง ถูกวิธีได้แล้ว เราก็จะสามารถนำพื้นฐานในการวิ่งไปปรับใช้กับการเล่นกีฬาได้อีกหลายชนิด อย่างการเล่นฟุตบอล ก็ต้องมีการวิ่งเลี้ยงลูกฟุตบอล วิ่งรับส่งลูกฟุตบอล ซึ่งก็ต้องมีพื้นฐานการวิ่งที่ดี วิ่งได้รวดเร็ว หรือการเล่นแบดมินตัน แม้จะอยู่ในบริเวณสนามเล็กๆแต่ก็ต้องมีพื้นฐานในการวิ่งรับ วิ่งตบลูกขนไก่

ซึ่งก็ต้องมีพื้นฐานในการวิ่งเหมือนกัน ยิ่งวิ่งเร็ววิ่งดีก็จะรับลูกขนไก่ได้ทัน หรือการเล่นกรีฑาชนิดอื่น เช่น กระโดดไกล กระโดดสูง ล้วนแล้วแต่ต้องมีพื้นฐานการวิ่งทั้งนั้น  ฉะนั้นแล้วก่อนจะไปเล่นกีฬาชนิดอื่นๆสิ่งที่นักกีฬาพึงมีเลยคือพื้นฐาน และทักษะการวิ่งที่ดี เพื่อจะได้นำไปใช้ในกีฬาชนิดอื่นได้

 

สนับสนุนโดย  คาสิโนสด